Internet OK, antibiotica en Schema voor trainingen

Woensdag 22 september

Vanmorgen was heerlijk. Na het ontbijt kwam de techneut voor Internet en we hebben het uitstekend voor elkaar gekregen. Echt een professional die vent. We hebben nu wireless internet én stabiel. Wat wil je nog meer???

Nou ... een beetje gezondheid. Sinds m'n vlucht naar Turkije heb ik er al last van dat ik lucht tekort kom. Het is dan net of m'n hersenen vergeten adem te halen (de gemiddelde dokter ligt nu in een deuk ;-) ), maar dat is het wel. In één keer krijg ik dan het gevoel dat ik geen lucht meer heb. Da's nu al dik anderhalve week zo, en het wordt steeds erger. Twee nachten achter elkaar ben ik nu pas om een uur of 4 á 5 in slaap gesukkeld. Daarvoor ben ik eigenlijk een beetje bang dat ik in m'n slaap zal stikken omdat m'n hersens het niet goed doen. Ik snap wel dat dat onzin is, maar een keer of 10 per uur lig ik dan naar adem te snakken. Overdag is 't wat minder, maar 's nachts ... een doffe ellende. Afgelopen nacht ben ik er van afgestapt dat het met de hoogte te maken heeft, het moet iets lichamelijks zijn.

Vanmiddag dus ná het installeren van Internet aan Lhakpa gevraagd of er een dokter in Dharamsala is. Nou ... het beste konden we naar het ziekenhuis gaan. Ohhh ja ... net zoiets als in Calcutta zeker. Nee, Lhakpa bezweerde me dat het goed was. OK, wij een taxi naar het ziekenhuis. 15 minuten rijden. Komen daar binnen en eerst even het standaard consult betalen. VIJFTIG rupees (€ 0,80). Wow!!!. Wij naar de spreekkamer. Twee mensen voor ons. Na 5 minuutjes waren we aan de buurt. Heel vriendelijke vrouwelijk arts. Sprak verrekte goed engels. Ik vertelde een beetje wat er aan de hand was, en ze begon me een stel vragen te stellen ... ze wist gewoon precies wat er speelde. Bloeddruk opgemeten. Toen wilde ze naar m'n longen luisteren. Ik moest blijven zitten ... anders kon ze d'r niet bij (“You're so tall hahaha”). Afijn, ze gaf even wat tussenresultaten en zei dat ik even twee extra onderzoeken moest laten uitvoeren. Ten eerste een röntenfoto en ten twee een ECG. Dat laatste moest in een ander ziekenhuis, want die van hun was in onderhoud. En dat eerste, een röntgenfoto, dat wilde ik zelf even aankijken. Laat me eerst dat apparaat maar eens zien. Ik kende dat röntgenapparaat nog uit Calcutta. Als deze ook net zo oud was als ikzelf, ging ik d'r mooi niet voor staan. Viel dus 100% mee. Nooit ouder dan een jaar of 10 á 15. OK, knip maar af met dat ding. Oh nee, eerst moest ik even betalen voor een foto ... 100 rupees (€ 1,60). Ik was wel meteen aan de buurt. Na 5 minuutjes kreeg ik de foto in handen en terug naar de dokter. Weer vrijwel meteen naar binnen. Zij kijken ... foto was te donker. Als bonus kreeg ik er nog één. Dus weer naar dat apparaat. Tweede foto in hanen en die bleek wel goed. Op de foto was ook te zien dat er een stevige ontsteking zat op de plek waar m'n bronchiën overgaan in de longen (of hoe je dat ook maar noemt). Ze heeft me peniciline (5 keer 3xdaags) en antibiotica (3 keer 1 pil per dag) voorgeschreven. Ik kon zelf kiezen of ik het even een paar dagen aan zou zien, of dat ik nog een ECG zou laten maken. Nou ... ik kijk het dus ff 3 dagen aan. De pillen opgehaald. Ook alweer 2 euro ;-)). Lhakpa vroeg nog met een bezorgd gezicht of ik al dat geld wel terug zou krijgen. Nou ... misschien wel ... maar ik hou de bonnetjes graag voor in m'n plakboek.

Om 17:00 uur waren we terug. De eerste van de drie antibiotica-pillen moest op m'n nuchtere maag. Ik heb er dus meteen eentje genomen. Daarna om 20:00 uur een peniciline-pil na m'n warme eten. 't is nu 23:00 uur en de laatste twee uren heb ik geen aanval meer gehad. Ziet er goed uit dus en ik begin weer volop energie te krijgen, want daar begon het een beetje aan te ontbreken.

In het ziekenhuis heb ik verder met Lhakpa over het cursusschema overlegd (tja ... the show must go on) en Lhakpa gaat voor morgenmiddag 17:00 uur een stuk of 10 studenten uitnodigen: rijp en groen. Ook mogelijke teachers. Ik zorg er voor dat het verhaal staat als een huis, en we gaan zsm een aantal pilots draaien. Inmiddels zijn alle voorbereidingen gedaan, en we gaan d'r wat moois van maken.

Eén van de potentiële trainers, Kunga, is leraar op het schooltje waar ik gisteren een foto gemaakt heb (ouders die hun kinderen ophalen van school). De oom van Kunga is de directeur van die school. In de loop van de jaren is die school ook weeskinderen op gaan vangen. Ze bieden nu onderdak aan twintig weeskinderen; 18 Tibetaanse en 2 Indiaase. Ik had Kunga al een paar keer meegemaakt en het is een erg geschikte vent, ca. 25 jaar, en student aan de University of Delhi. Bij die University heb ik nog foto's gemaakt tijdens die “sightseeing-dag Delhi”. Kunga wil ook graag in z'n vrije tijd lesgeven in “Webdesign met Dreamweaver”. Afijn, in z'n vrije tijd is hij dus ook docent op dat schooltje annex weeshuis. Nu heb ik dit jaar drie zakken vol met allemaal kinderspeelgoed meegenomen, potloden, belleblaas, stoepkrijt, tatoo's, you name it. Bovendien had Lindy, o.a. binnen haar werk, een oproep gedaan voor AlbertHeijn-Beesies voor Zuid-Afrika. Als verrassing heb ik op de dag van mijn vertrek een zak met 70 van die Beesies van haar gekregen.

Ik mag Kunga graag en heb graag wat over voor hun school en weeshuisje. Ik heb dus aan Kunga vanmiddag die zakken met spulletjes gegeven. Ook een tas met 16 splinternieuwe shirts en truien. Had ik een keer gekocht op een veiling. Allemaal maatje “small”. Kunga was d'r zo blij mee.

Nu heb ik hier nog een bananen-doos vol met verbandmiddelen. Ik ga die aan het ziekenhuis van vanmiddag geven. Zullen wel niet veel geld hebben. In de wachtkamer hing een vacature voor een arts. Beloning was 21.000 rupees per maand (dus ca. € 350,--).

Ik ga slapen, waarschijnlijk zonder stik-aanvallen ;-)) en anders is dat morgennacht wel zo,
Fijne avond verder,
Geert