Nachtbus, Shimla, Treinreis

Zaterdag 16 oktober

Wow ... compleet geshaked kwam ik vrijdagmorgen om ruim 6 uur aan in Shimla. De avond daarvoor was alles prima gegaan. De engels-sprekende kok had me om half twaalf meegeholpen om de goeie bus te pakken te krijgen. Was maar goed dat hij erbij was, want anders was ik in de bus naar Delhi terechtgekomen. In de nachtbus had ik mazzel. Op de één na achterste rij was een complete rij van “2 stoelen, gangpad, 2 stoelen” beschikbaar. M'n koffer op één van de buitenste stoelen, en de rest: “2-stoelen-met-gangpad-plus-derde stoel” was een kleine 2 meter, dus ik kon liggen. Niet dat ik ook maar iets geslapen heb, maar ik lag. Gelukkig had ik nog 3 borrels in m'n rugzak. De busreis is gewoon een verschrikking. Haarspeldbochten, remmen, optrekken, immens veel kuilen. Maar dit keer wist ik het tenminste van te voren.

Om ruim 6 uur dus in Shimla. Hééél veel coolies op het busstation en allemaal weten ze een nog beter hotel. Degene die het beste engels sprak mocht me naar een goed hotel brengen. Nou ... hij wist er wel één. Very, very good ánd cheap. Jaja, zal wel. Maar ik was moe, wilde douchen en naar bed. Ik zit nu in het Brightland Hotel Shimla. 4 Keer zo duur (€ 25 per nacht) als ik gewend ben, maar achteraf elke cent waard. Het heeft de faciliteiten van een 4-sterren hotel, alleen met een Indiaas sausje. Het heeft zelfs een lift. In eerste instantie heb ik voor één nacht geboekt, maar ik blijf hier 2 nachten. De andere redelijke hotels hier zijn ongeveer dezelfde prijs.

Gisteren, vrijdag, ben ik 's middags om een uur of 12 uit bed gekomen, wat gegeten en de stad in gegaan. Eigenlijk best wel een mooie stad. Oud, met name het deel waar ik zit. De stad telt ca. 720.000 inwoners, dus iets minder dan Amsterdam. Hij ligt gemiddeld op 2200 meter hoogte en het is dus een immense prestatie om hier, tegen de berghellingen op, zoiets voor elkaar te krijgen. Vanuit deze stad bestuurden de Britten het noorden van India. Het ligt zo'n 420 km noord van Indiaas hoofdstad: Delhi. Overdag mooi weer, zo'n 22 graden en 's nachts is het prachtig om al die verlichting langs die hele grote berghelling te zien. Geen enkel weggetje loopt vlak. En door de hoogte ben je dus na 10 minuten buiten adem. Het is voor Indiaase begrippen behoorlijk schoon. Mijn hotelkamer kijkt uit over die immense Himalaya.

Gisteren ook even naar het treinstation geweest om mijn treinreis naar Kalka te boeken, maar er stond zo'n lange rij dat ik zaterdag wel terug zou komen. Vanmorgen na een uitstekend ontbijt eerst even naar het station (15 min. lopen). Rij was een stuk korter. Toen ik aan de beurt was bleek dat ik als 36-ste op de wachtlijst stond. Ho ho ... dat stond niet in de planning. De man achter het loket probeerde me van alles uit te leggen, maar ik weet nog steeds niet of hij Engels of Hindi sprak. Gelukkig wist ik dat mijn hotel een klein loketje met Tourist Information had. Ik ben nu “Toerist” en ik heb “Informatie” nodig, dus laten we maar eens proberen. En dat maakte dus meteen die hoge kamerprijs goed, want de man van het hotel had een vriendje bij de spoorwegen en binnen 5 minuten lag mijn treinticket naar Kalka al klaar op het station en óók alvast de ticket Kalka => Delhi. Door beide tickets kan ik ruim 400 km treinen voor 11 euri, en de tweede treinreis is zelfs incl. diner, drankjes en de hele handel.

De eerste treinreis wordt waarschijnlijk machtig mooi. Het is de “Kalka-Shimla Railway line”. Is 96 km lang, kent 806 bruggen en 103 tunnels en komt dus van 2200 meter naar zeeniveau. Hij staat zelfs op de Wereld Erfgoed Lijst. Ik heb even een foto uit wikipedia.com aan dit reisverslag gehangen. Morgen, zondag, om 10:30 uur vertrekt m'n trein en m'n ticket zit, als grote schat, in m'n paspoort. M'n hotel in Kalka heb ik gisteren al gereserveerd. Wat kan d'r nog misgaan ;-)

Mike!!
Hartstikke leuk om even wat van je horen. Bedankt en tot over een week of 2.

Keith!!
I received from a “Keith” a local-cell. Is that yours? (so much spam is flying around)

Désirée!!
Boeddha straft dus niet. Boeddha oordeelt namelijk niet. Maar ook nog even een deel van je andere vragen.
Voor zover ik begrepen heb zijn er in de afgelopen jaren zo'n 200.000 Tibetanen gevlucht. De meesten via de zuidgrens van Nepal maar ook behoorlijk wat direct van Tibet naar de staat 'Himachal Pradesh' (waarvan Shimla de hoofdstad is). Ze worden eigenlijk allemaal in eerste instantie door de Indiase politie opgevangen. Krijgen een Refugee Permit (dus géén paspoort) en daarna begeleiding naar een Indiaase stad naar keuze. De meesten kiezen voor Dharamsala, maar elke grotere plaats heeft wel een “Tibetan Colony”. Bangalore heeft zelfs zo'n grote kolonie dat er momenteel een Tibetan College gebouwd wordt. Indertijd heeft de Dalai Lama met zijn zuster gekozen voor Dharamsala. Maar i.p.v. Dharamsala zélf, hebben ze een eind boven Dharamasala een eigen stad “gesticht”. Dat heet MacLeodGanji (afgekort: MLG) en wordt ook wel Upper Dharamsala genoemd. In MLG is de verhouding Tibetaan / Indiër zo'n 75% / 25% schat ik.

De Tibetanen lijken mij ook welvarender dan de Indiërs. De Tibetanen vormen ook veel meer een community dan de opzichzelf-gerichte Indiërs. Toch voelde ik nooit geen discriminatie of zo. De favoriete taxi-chauffeur van Lhakpa is bijvoorbeeld Indiër. Heel veel Tibetanen waaieren uit over de hele wereld. In Lower Dharamsala ben ik niet vaak geweest, maar ik vermoed dat er weinig tot geen Tibetanen zijn omdat MLG zo vlakbij is.De integratie van Tibetanen verloopt prima voor zover ik kan zien in MLG. Ik ben wel heel benieuwd hoe de toekomst voor Tibet er uit ziet. Tibet is het op 6 na grootste land ter wereld, en in 1953 woonden er maar 6 miljoen mensen. Vijfduizend daarvan zaten in het leger, dus dat maakte geen schijn van kans tegen China. Omdat het land zo immens groot is, is het eigenlijk op te delen in drie grote brokken. De meest oostelijke brok ligt aan de grens met China en in dat gebied werd van oorsprong al veel Chinees gesproken. Nogal wat refugees spreken dus geen Tibetaans maar Chinees en hebben van origine veel minder de Tibetaanse cultuur. Alle Tibetanen die in India aankomen moeten eerst Hindi leren. Wat ik van Lhakpa begreep ontdekken dus diverse Tibetanen pas de Tibetaanse cultuur zodra ze in Hindi met mede-Tibetanen kunnen spreken. Het Tibetaans Boeddhisme komt ook veel meer voor in de twee westelijke brokken Tibet dan in de oostelijke brok. Ook voor de Tibetanen geldt dat ze net zolang naar school kunnen als ze willen, maar de klassen zijn extreem groot, en de docenten onderbetaald en moeten dus een bijbaan zoeken.

Dat aantal van 5000 soldaten hoorde ik tijdens een voordracht van een Free Tibet strijder. Hij vertelde ook dat Tibet in de tijd van de tweede wereldoorlog Amerika bijna de oorlog had verklaard (ook met z'n 5000 soldaten) toen er per ongeluk een Amerikaans vliegtuig in Tibet neerstortte ;-).

Ik heb niet veel verschil ervaren tussen het aantal Tibetanen wat (redelijk) Engels spreekt en het aantal Indiërs. Ik heb ze allebei ervaren als hardwerkend, vriendelijk, nieuwsgierig. De Indiërs zijn meer: ieder voor zichzelf en smerig/rommelmakerig. Tibetanen zijn wel wat gemakzuchtiger denk ik.

Bedelaars kom je ook in MLG tegen, maar dan zijn het Indiërs. Ik heb een keer het vrachtwagentje gezien waarmee ze aangevoerd werden ;-). In MLG geeft de lokale bevolking NIETS aan bedelaars. Goldt ook voor Calcutta. In Lower Dharamsala kwamen praktisch geen toeristen, dus zag je ook geen bedelaars. In Nadaun: helemaal geen toeristen (ja, toch wel ... één) en dus ook geen bedelaars. Hier in Shimla: geen buitenlandse toeristen => geen bedelaars. Het is dus gewoon een toeristisch-bijproduct ;-).

Een heerlijk weekend verder. Ik ga zo eten, 't is bijna 7 uur. Morgen met een ErfgoedLijstTrein naar Kalka.
Gr. Geert