I will make love, out-of-the-blue en vergelijking

Dinsdag 12 oktober

Tijdens het ontbijt van vanmorgen kregen we het over wel-of-niet vegetariër zijn. In Engeland geldt de regel: “If your heart can’t shoot it, don’t eat it”. Peter (19 jaar, uit Wales) houdt wel van vlees, maar vindt het ook zielig. Hij houdt er de regel op na “I will make love to the goat, before I kill it” ;-). Verder was het vanmorgen rustig. Alleen wat Internet gedemonstreerd en op wat onderwerpen gezocht. Vanmiddag had een eerdere studente een erg uitgebreid voorbeeld-document bij zich, en ze wilde alles weten om het na te kunnen maken.

En out-of-the-blue kwam Lhakpa vanmiddag met een Nederlander aanwandelen die geïnteresseerd kan zijn in het teacher-schap van de computercursussen. Alexander (zo heet hij) heeft meegedraaid met die Word-studente en neemt vanavond mijn TeachersNotes door om te kijken hoever hij komt. Morgen, mijn vertrekdag, spreken we om 11:00 uur verder en dan hoor ik het wel. Uiteraard hoop ik van wel, want er is nog zat kennis-kloof te overbruggen. Vanavond nog een uur vragen beantwoord van website-makers en dat was tegelijk m’n laatste les hier. Alles is nu klaar voor de overdracht aan Lhakpa, en hopelijk ook meteen aan m’n opvolger.

Vanmorgen ook meteen helemaal afgerekend voor m’n kamer. Voor deze 27 dagen heb ik ca. 125 euri betaald. Costa Brava is een stuk duurder. Bovendien kreeg ik van de Staatsloterij te horen dat ik een heel tientje had gewonnen, dus waar praten we over.

Al m’n kleren zijn schoon behalve wat ik aan heb. Morgen moet ik vóór 11 uur m’n kamer uit zijn, en dan brengen Lhakpa en ik ook meteen de spullen voor de classroom naar zijn kantoor. Om 11 uur naar de TibetBol voor het gesprek met Alexander, en daarna in een taxi naar Nadaun.

Ik ga hier een beetje met gemengde gevoelens weg. Aan de ene kant heb ik voor zo’n 60 Tibetanen best veel betekend. Sommigen hebben echt kunnen profiteren van m’n kennis. Anderzijds had ik er qua tijd ook makkelijk 4 keer zoveel kunnen helpen. Eigenlijk is het lage aantal studenten mijn enige domper. Terwijl Lhakpa en ik allebei ervaren hebben dat het goed bekend was in’t dorp. Tegelijk geeft het me ook weer een heerlijk gevoel dat ik een solide basis heb kunnen leggen voor mijn opvolger(s). Bovendien nog drie toeristen over de drempel van VolunteerTibet heen geholpen en bij een forse ruzie tussen Dagmar (Duitse Grundlichkeit) en Lhakpa (Indiase chaos) kunnen bemiddelen.

Gek genoeg is het verschil tussen mijn vrijwilligerswerk in Calcutta (vorig jaar) en Dharamsala zo groot, dat het eigenlijk niet te vergelijken is. Vorig jaar wist ik totaal niet waar ik terecht zou komen, dit jaar was het meteen al veel relaxter omdat ik dat wel wist. Ondergedompeld worden in een stad van 17 miljoen mensen of één van 10 duizend is natuurlijk ook immens verschillend. De Tibetanen vormen een community, de Indiërs zijn veel individueler. Dit jaar had ik eerst twee dagen gereseveerd om te wennen, in Calcutta op de eerste dag al aan de bak. Vorig jaar NIET m’n dagelijks werk, dit jaar wél. En zo zijn er legio verschillen. Een vergelijking is gewoon niet te maken. Wel heb ik dit jaar, nét als vorig jaar, een veel beter gevoel bij ‘educatie’ dan bij ‘eten brengen’. Juist dit jaar was dat nog sterker omdat het dit jaar de driehoek: Educatie, Computergebruik en Engels is. Die drie versterken elkaar enorm. Dit ga ik dus volgend jaar weer doen. Met veel meer voorbereiding in Nederland (ik zou hier Teacher English worden, ComputerTeacher is nooit genoemd).

Désirée!! Bedankt voor je vele vragen. Ik kom er morgen of overmorgen graag op terug, want ik denk dat wel meer menzen dezelfde vragen hebben. Deze avond staat een beetje in het teken van de afronding hier, maar onder het vissen zal ik de antwoorden formuleren ;-). Bij het raften en paragliden moet ik m’n kop d’r bijhouden.

Morgen plaats ik nog foto’s van wat veelbesproken punten bij mijn verslag. Nu ga ik eerst slapen, want het is hier alweer elf uur.
Lekker pitten,
Geert