Stom, stommer, stomst ... maar toch ook wel mazzel
Door: Geert
Blijf op de hoogte en volg Geert
13 September 2010 | India, Dharamsala
Maandag 13 september
Eindelijk, alle voorbereidingen klaar, boarding-passes in de rugzak, de winterbanden overgedragen aan Joost en om half negen pikken Joost en ik Lindy op die bij Gerry geslapen heeft. Op naar Düsseldorf. M'n vliegtuig vertrekt om half twaalf naar Istanboel en van daaruit door naar Delhi. Alles loopt prima en na wat uitgezwaai ga ik mijn vliegtuig in. Keurig op tijd landen we in Istanboel en ik heb dan drie en een half uur om over te stappen. Ik heb zoveel tijd en ik sta al op het goeie vliegveld. Kan gewoon niet mis. Dus wel ... door ontzettend geklungel van mezelf presteer ik het om 5 minuten te laat bij de gate te zijn. Weg vliegtuig. Balen als een stekker. Afijn, eerst maar een nieuw ticket gekocht voor de volgende vlucht (precies 24 uur later) en gecontroleerd of mijn koffers dan óók met die volgende vlucht meegaan. Toen een hotel opgezocht in Istanboel en langzamerhand kreeg ik er eigenlijk steeds meer plezier in dat ik de volgende dag een beetje sightseeing zou gaan doen in de hoofdstad van Turkije. En toen ik eenmaal 2 halve liters koud bier op had, vond ik het eigenlijk meer een buitenkansje. Zoals ik ook SMS-de naar Lindy, Joost en Gerry ga ik voortaan een paar dagen op m'n overstap bivakkeren. Hoe stom de reden ook was dat ik in een Turks bed in slaap viel, het heeft me een dijk van een idee opgeleverd.
Eindelijk, alle voorbereidingen klaar, boarding-passes in de rugzak, de winterbanden overgedragen aan Joost en om half negen pikken Joost en ik Lindy op die bij Gerry geslapen heeft. Op naar Düsseldorf. M'n vliegtuig vertrekt om half twaalf naar Istanboel en van daaruit door naar Delhi. Alles loopt prima en na wat uitgezwaai ga ik mijn vliegtuig in. Keurig op tijd landen we in Istanboel en ik heb dan drie en een half uur om over te stappen. Ik heb zoveel tijd en ik sta al op het goeie vliegveld. Kan gewoon niet mis. Dus wel ... door ontzettend geklungel van mezelf presteer ik het om 5 minuten te laat bij de gate te zijn. Weg vliegtuig. Balen als een stekker. Afijn, eerst maar een nieuw ticket gekocht voor de volgende vlucht (precies 24 uur later) en gecontroleerd of mijn koffers dan óók met die volgende vlucht meegaan. Toen een hotel opgezocht in Istanboel en langzamerhand kreeg ik er eigenlijk steeds meer plezier in dat ik de volgende dag een beetje sightseeing zou gaan doen in de hoofdstad van Turkije. En toen ik eenmaal 2 halve liters koud bier op had, vond ik het eigenlijk meer een buitenkansje. Zoals ik ook SMS-de naar Lindy, Joost en Gerry ga ik voortaan een paar dagen op m'n overstap bivakkeren. Hoe stom de reden ook was dat ik in een Turks bed in slaap viel, het heeft me een dijk van een idee opgeleverd.
-
17 September 2010 - 11:36
Désirée:
Hoi Geert!
Misschien een schrale troost, maar ik heb ook ooit eens - een jaar of 35 geleden - een dergelijke stommiteit begaan..... Alleen, ik was toen nog niet zo'n ervaren en middelbare wereldreiziger als jij nu.... En gelukkig hoefde ik ook geen nieuw ticket te kopen, want dat had ik helemaal nooit kunnen betalen, en dan was ik mogelijk in Parijs voorgoed verdwenen..... Ik was 18 of 19 en met Interrail op de terugreis van Bretagne naar Utrecht. De treinreis van Bretagne naar Parijs duurde toen nog wel een uur of 4, en het was heel heet. In de trein speelde ik schaak met een leuk frans jongetje van 6, en ... won! Daar kwam geen woord frans aan te pas.... En ik leerde ook een leuke franse meid kennen.... Ik wist toen nog niet dat ik op vrouwen viel overigens.... Ik moest in Parijs wel een uur of 6 wachten op het vertrek van mijn gereserveerde couchette naar Nederland, en deze dame, (ook) secretaresse...., nodigde me uit om bij haar thuis in een studiootje wat te eten en te douchen als ik dat wilde. Dat wilde ik wel, want het was bloedheet in de trein en op het station en ik vond het altijd heerlijk om zo veel mogelijk frans te praten.... Mijn koffer ging in een kluisje, en ik met een handtas en wat toiletspulletjes met haar mee.... Het was een gezellige avond, en ik ging WEL OP TIJD bij haar weg, om veel te vroeg mijn koffer uit de kluis te halen. Maar toen ik het perron op wilde zoeken, realiseerde ik me dat ik één ding finaal was vergeten, namelijk dat Parijs een kopstation is, en dat ik nog van het gare de l'est naar het gare du nord moest voor mijn trein.... Er volgde een (bijna) dodenrit in een taxi,die me al mijn overgebleven vakantiegeld kostte, en ik zag MIJN trein met couchette nog net wegrijden..... Restte mij een nacht tussen andere reizigers en daklozen op de grond van een bloedheet station, alleen en zónder geld..... Mobieltjes had je toen nog niet. Mijn moeder was wel ongerust toen ik de volgende dag alsnog, maar een halve dag te laat en uitgehongerd en dorstig thuiskwam......
Dit overkomt je maar één keer!
groetjes, veel succes verder, Désirée
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
