Ireen, Diwali, Shana en Alice en veel foto's

Was’ie weer. Vandaag heerlijk rustig dagje. Ik was om half twee in de flat in Khardah want om half drie zou m’n computer-klasje beginnen. Helaas, geen leerling te zien. Blijkt dat door het Diwali-festival er dit weekend geen school te zijn. Communicatiefoutje. Komt in Nederland ook voor. Daardoor heb ik wat meer met onze nieuwe vrijwilligster, Ireen, kunnen praten. Zij is van oorsprong Chinese, maar opgegroeid in de VS. Ze is net afgestudeerd van University en is nu 22 jaar. Ze blijft 3 maanden voor CRAWL vrijwilligen en gaat daarna naar haar familie in China. Het is een heel leuke, spontane meid (J+L: ze heeft zwart haar!!). Het was gewoon heel gezellig in de flat. Omdat komende donderdag de laatste ‘werkdag’ van Alice is, hebben we afgesproken om die donderdagavond met alle vrijwilligers (5 dus) lekker uit eten te gaan in de Pinguin Inn. Dat is dat Chinese restaurant waar ik eerder die heerlijke noodles met TjapTjoy heb gegeten. Wordt geheid een dijk van een avond. Aan het eind van de middag zijn we met z’n drieën (Alice, Shana en ik) terug ge-trein-d naar Sealdah, want Shana en Alice gaan voor een heel lang weekend naar Darjeeling. Hun treinreis duurt 12 uur. Dan zijn ze ongeveer drie dagen in Darjeeling en komen ze in de nacht van woensdag op donderdag weer terug. Ik ben heel benieuwd hoe het ze bevalt en met wat voor foto’s ze terugkomen. Het schijnt daar op dit moment truien-weer te zijn.Alice heeft hier erg veel last van de muggen. Ze wordt er gewoon een beetje ziek van. Waarschijnlijk heeft ze er daar, door de kou, geen last van en kan haar lichaam zich een beetje zuiveren. Ik vind het erg jammer dat we volgende week afscheid gaan nemen van Alice. Ik mag haar erg graag, maar we hebben afgesproken om in december/januari (als ze weer in Groningen zit) opnieuw bij elkaar komen omdat we een stichting op moeten richten voor het studiefonds. Onze plannen gaan nogal wat verder, maar dat vertel ik later wel.

Diwali: Dit is het grootste Hindu-feest in India. In geheel India. Het verbindt namelijk alle oorspronkelijke bevolkingsgroepen met elkaar (kijk ook eens op http://nl.wikipedia.org/wiki/Divali). Op dit moment zijn er overal lichtjes (kaarsjes, lampjes en LED-lichtjes) in de stad. Ik hoor buiten allemaal vuurwerk. Iedereen wenst elkaar en ook ons, een ‘Happy Diwali’. Hier in Calcutta staat de godin Kali centraal. Zij is de godin van de kracht. Een taxi-chauffeur vroeg me vandaag een tip van 20 roeppies omdat het immers Happy Diwali is. (Hé … ik dacht de godin van de ‘kracht’, niet van de ‘pegels’ ;-) )
Ik heb even wat foto’s van een paar Diwali-weekend-tempeltjes bijgevoegd. ‘Weekend’ omdat ze vrijdags worden opgebouwd. Dan een paar dagen in volle glorie staan op te lichten, met heeeeel veel keiharde hindoestaanse muziek. Op Sealdah-station staan er al sinds gisterenochtend zo’n 200 trommelaars de slechte geesten te verdrijven. Als een trommelaar moe wordt neemt een andere het over. Het is een immens kabaal. Bij zonsopgang begint de herrie, totaan zonsondergang. En wij staan daar dan de kinderen te vermaken en wondjes te verzorgen. Maar goed … alles went (behalve …).

Ik had eerder al verteld dat ik altijd een paar lunch-boxjes meeneem als ik naar Flurrys in Parkstreet ga. Inmiddels weten de mensen dat ik geen geld geef. En als er iemand wat komt vragen als m’n lunch-boxjes op zijn, dan laat ik m’n lege rugzak zien, maak met m’n handen en de rest heel duidelijke gebaren dat het “OP” is en de meesten snappen het al. Vandaag echter was er een vent van een jaar of 30. Gewoon, met twee werkende armen en benen. Op het eerste gezicht gewoon goed gezond. Hem zou ik sowieso al niks geven. En die bleef maar aandringen. Ik negeerder hem en liep Flurrys binnen. Hij bleef voor de deur wachten. Ik zit een tijdje binnen en zie die vent opeens een pakje sigaretten uit z’n zak halen en er eentje opsteken. Na een half uurtje ging ik weg en tikt die knul me toch aan. Ik zeg: “Two advices for FREE. Quit smoking and Get a Job. Loser!!!”. Hij zal me waarschijnlijk nooit meer lastig vallen. Overigens zie je dat soort mannen vaker hier. Waarschijnlijk gewoon gezond, maar te beroerd om wat aan te pakken. Zo is er ook een vent van zo’n 25. Die sprak me in de eerste week aan. Sprak goed engels. Vertelde me dat hij heel graag wilde werken maar daarvoor een vergunning met pasfoto nodig had en dat kost 150 roeppies. Wist ik veel. Ik gaf hem 70 roeppies (1 euro). Na een week kom ik hem opnieuw tegen (althans: hij mij) en hij spreekt me opnieuw aan voor nog meer geld. Ik zeg: “Ik dacht dat je inmiddels al wel aan het werk was!!”. Nee, zegt’ie, want ik heb eerst nog een nieuw schoon shirt nodig. Ik heb hem op z’n schouder geklopt en heel veel succes toegewenst.

Omdat er vandaag verder niet veel gebeurd is, heb ik even wat extra foto’s bij dit dagverslag geplaatst.

Morgenochtend (zondag) eerst nog even een paar uur naar Sealdah en daarna met de trein naar Digha. Ik kijk er enorm naar uit.

Welterusten en Happy Diwali,
Groetjes,
Geert