Een studiefonds, 2 soorten kippen en Palm Resort

Eerst even over vanmorgen. Ná Wiskunde en Engels (ik heb beide vakken gegeven omdat Alice zich niet goed voelde) hadden we om 10 uur een bijeenkomst met de drie talentjes (Puja, Pia en Joy) met hun moeders én Subhamita en Bobby. De kinderen en hun moeders wisten nog niet waar het over ging, de andere vier natuurlijk wel. Toen onze gasten binnenkwamen, stond ik op om een hand te geven, maar da’s hier dus niet de bedoeling. Subhamita heeft een korte inleiding gegeven aan de drie kinderen met hun moeders en is daarna helemaal gaan vertellen over het studiefonds. Zij had ons van te voren gewaarschuwd dat de dames en Joy waarschijnlijk geen blijdschap zouden laten merken. Dat is net als met een hand geven … dat doe je niet. Maar Subhamita had er bijgezegd dat we er van overtuigd mochten zijn, dat het nog vele dagenlang hét gesprek van de dag zou zijn binnen de gezinnen. De moeder van Puja en Pia is een ontzettend lief mens. Echt zo'n lief moeke en oma. Vanmorgen begrepen we dat de moeder van Joy ook een dochter van de moeder van Puja en Pia is. Zij is dus tegelijk ook een zus van Puja en Pia. Joy schijnt briljant te zijn (runs in the family) maar heeft een heel moeilijke tijd achter de rug omdat z’n vader alcoholist is en z’n moeder heel veel sloeg. Inmiddels is die vader zo vaak opgepakt door de politie, dat hij nu een aantal jaren in de bak zit. Joy leeft dus alleen met z’n moeder en ze gaan net niet dood.

Joy is, net als Pia, ook 15 jaar en wil persé verder leren. Hij heeft een baantje kunnen vinden die om zijn schooltijd heen valt. Alleen, over 3 jaar stopt het, want het is dan niet meer te combineren met het ‘college’ waar hij dan heen moet. Hij wil persé in Engels en in ICT verder. Hij schijnt het laatste jaar, sinds z’n vader in de bak zit, wel handelbaarder geworden te zijn. Laten we maar eens kijken wat er gebeurt. Subhamita is het 100% met ons (Alice en mij) eens dat de een talent de kans waar moet maken, anders komt er een ander talentje dat het plaatsje overneemt. Pia, 15 jaar dus, wil Mathematics en Science gaan studeren. Dijk van een keus voor haar. Puja, ik schat 22, studeert nu al Engels en Filosofie op het college. Nog 1 jaar en dan zou ze naar University kunnen, mits het geld beschikbaar is. Ze wil graag docente worden. We hebben vanmorgen ook buiten de flat even wat foto’s gemaakt. Ze zitten nu nog in de camera van Alice, maar ik zal ze volgende week even in mijn dagboek plaatsen.

Het Indiase schoolsysteem zit zo in elkaar dat elk kind recht heeft op scholing zolang hij zelf wil. Om dat te kunnen bekostigen heeft de regering een ‘minimaal’ schoolsysteem ingericht. Niveau is vrij laag, klassen zijn groot en in de klassen zitten kinderen op diverse niveaus. De leerlingen moeten heel veel zelf doen, en de docent heeft eigenlijk alleen maar tijd om individuele vragen te kunnen beantwoorden. Als je wilt leren, dan word je geholpen, anders niet. Naarmate de kinderen ouder worden neemt deze ‘eigen verantwoordelijkheid’ toe. Omdat er dus veel onbegeleide kinderen zijn, kunnen ouders docent-inspanning inkopen. Je kind krijgt dan buiten schooltijd privé-les of in kleine groepjes. Bovendien kent het college- en het university-systeem ook nog een Regular en een Honored niveau. Regular heeft een veel lagere waarde bij het vinden van een baan. Regular wordt namelijk aangeboden door de overheid. Veel colleges en universities bieden daarnaast ook Privat Scholing aan. En ja … daar moeten pegeltjes tegenover staan. Het is net als met onze zorgverzekering, je hebt een basis verzekering en je kunt er opties bij kopen. Het niveau ligt natuurlijk beduidend hoger van een Honored opleiding en dus is je kans op een goeie baan veel groter.

Vanmorgen heeft Subhamita dit aan uitgelegd én ons ook heel helder uit kunnen leggen hoe het nu verder gaat. Pia en Joy (allebei 15) gaan extra les krijgen van twee docenten. De ene docent is voor de exacte vakken, de andere voor vakken zoals Engels, biologie, geschiedenis etc. Het is hun verantwoordelijkheid om Pia en Joy over 4 jaar op het niveau te krijgen wat noodzakelijk is om Honored College te kunnen volgen. Na 4 jaar Honored College kunnen ze dan naar Honored University en hebben ze eigenlijk een 100%-goeie-baan-garantie. Puja zit nu al 3 jaar op College en gaat in dit laatste jaar een docent krijgen (de derde dus) die haar in dat ene jaar op Honored niveau moet krijgen. Dat wordt een zware klus. Vandaar dat Pia ook de ‘groot-afnemer’ van het studiefonds wordt. Gedeeltelijk omdat de docent een zware jongen moet zijn, maar ook omdat ze geen baantjes meer naast haar studie kan hebben. Ze betaalde haar College-opleiding zelf uit 2n baantjes. Het studiefonds neemt dus ook de College-kosten van haar over. Door deze vier kosten (3 deeltijd-docenten én de College-fees voor Puja) zijn we al een heel eind door het budget heen, maar het is eigenlijk maar een schijntje (100 euro per maand) als je het met de Nederlandse kosten vergelijkt. Ik hou jullie op de hoogte van de verdere voortgang.

Kippetjes!!! Vanmorgen zag ik bij een stalletje een paar kippetjes te koop. ’s Middags zat ik samen met Mark heerlijk te genieten van een gegrild kipfiletje op gegrilde groenten. Misschien waren het dezelfde wel.

Het summum: Zondagmorgen (uurtje of 11) ga ik dus met de trein naar het strand aan de Golf van Bengalen. Het is een kleine 200 kilometer. Er is een toeristenstadje: Digha, waar nogal wat hotels bij elkaar staan. Als je rondloopt op het strand moet je wel goed opletten, want de vissers schijnen het strand ook te gebruiken als WC. Je schijnt vrij snel uit te glijden. Mark had een hotel van 800 roeppies. Net een tientje. Ik vanmiddag dat hotel gebeld voor een reservering. Hebben ze nog wel kamer maar dan zonder AirConditioning. Ja, ja, … nou, ik dacht het niet. Wel hadden ze nog 4-persoons kamer mét AC, maar die kwamen op 1700 roeppies. OK, ik heb geen behoefte aan een balzaal, dus ik zoek wel even verder. Ik heb een veel luxer hotel gevonden met een De Luxe Suite voor 1890 roeppies per nacht (25 euro) met AC, bubbelbad (hou ik niet van) en een slaapkamer én een woonkamer. Kijk … dat vormt even een mooie compensatie voor mijn RoyalSuite in Calcutta Lodge. Bovendien ligt het hotel aan het strand en heeft het voor gasten die niet van glijden houden óók nog een groot zwembad. En om het feest compleet te maken heb ik meteen een treinkaartje voor een “Luxury AC-coach with CarSeats” geboekt. Ik zit per slot van rekening wel bijna 4 uur in de trein. De gewone ‘3-person-bench’ (vergelijkbaar met onze oude 2e klasse) was 1 euro voor een enkeltje. Deze luxe coach heeft een ook nog extra catering, maar een enkeltje kost dan ook wel meteen 3 euro. Maar eens kijken of ik daar wel weer overheen kan komen. Ik heb even een foto van het hotel in m’n weblog gezet. Om jullie de ogen uit te steken, zal ik wat foto’s van mijn luxe CarSeat maken.

Ik ga slapen. Was vanmorgen om 5:15 opgestaan en door het overleg met de kinderen en hun moeders liep de dag door met allerlei activiteiten tot een uur of 9 vanavond.

Morgen schrijf ik nog een dagverslagje vanuit Calcutta Lodge, maar zondag … dan vanuit m’n bubbelbad (o nee, hou ik niet van).

Groetjes,
Geert