Veel in touw en een heerlijk SMS-je …

Het is nu half elf ’s avonds en vanaf vanmorgen half zes ben ik in touw. Allemaal laatste dingetjes. Veel in de trein (mijn grootste hobby) en ook een half uur niet in de trein, toen ik op een verkeerd station op de 'trein terug' zat te wachten ;-).

Máááár … ’t is allemaal weer gelukt en vanavond kreeg ik een heerlijk SMS-je … van Emirates. Your plane leaves tomorrow at 20:30. Yep, en nu begint het wel heel heerlijk te leven. Ik verlang er inderdaad naar om weer naar huis te gaan. Ik zal deze eerste ‘vrijwilligers-ervaring’ nooit vergeten. Ik ga ook zeker het foto-album van dit dagboek bestellen. Ik laat hier ook heel mooie herinneringen achter, maar vindt het gewoon zalig om weer thuis te zijn. Bij de kinderen, bij Gerry, bij zoveel vrienden en familie. Ik denk dat we ook nog best wel heel veel na zullen kletsen.

Vanavond ons afscheidsdiner gehad. Was heerlijk en heel erg Amerikaans. Dat kwam omdat ik hier nu met drie Amerikanen zit en die zijn gewoon niet te volgen als ze onderling aan het praten zijn.

Ik heb in de afgelopen dagen een soort van ‘terugblikje’ gemaakt. Hij is al heel ver maar nog niet klaar. Ik ben nu te uitgeput om hem af te maken, dus dat doe ik morgen en dan zet ik hem morgenavond op m’n weblog.

Morgenochtend eerst nog even afscheid nemen op DumDum-station. Daar ben ik een maand geleden begonnen. Maar we beginnen daar gelukkig pas om half 8 dus een uur later dan ik normaal met mijn lessen start. Uitslapen dus (… Hopies!!!).

Daarna heb ik om half elf nog een afspraak en moet ik ook nog even naar het postkantoor. Dan ga ik m’n spullen inpakken en daarna douchen en schone kleren aan. En dan om half vier naar het vliegveld om daar mijn laatste mailtjes te schrijven en natuurlijk m’n ‘terugblikje’ af te maken.

Omdat ik vandaag wel druk ben geweest, maar niet met (voor jullie) interessante dingen, heb ik mooi de gelegenheid om te reageren op een paar reacties van Désirée. Zij heeft in de laatste paar dagverslagjes een behoorlijk aantal vragen gesteld. Een aantal antwoorden heb ik al in mijn ‘terugblikje’ staan en de overige vragen beantwoord ik hieronder. Désirée, bedankt voor al je vragen en opmerkingen. Als de vragen bij jou leven, zal dat ongetwijfeld bij meer mensen zo zijn. Karin bevestigde dat trouwens. Hieronder herhaal ik alleen die vragen die niet in mijn terugblik worden beantwoord. De overige antwoorden krijg je dus morgen ;-).

Vraag: Was er, in jouw lodge en de damesflat, altijd elektriciteit, stromend water, internet? Zo ja, dan is dat toch een hele prestatie en vooruitgang in de immens grote stad die Calcutta is…..
Zie terugblik

Vraag: In je eerste week schreef je ook over het wassen van kinderen bij het station. Namen jullie dan water mee, of konden jullie daar een kraan gebruiken, hoe werkt zoiets?
Ja en Nee: Sealdah-station is modern, heeft veel winkeltjes, zelfs wel wat luxe winkeltjes naar Indiase begrippen en het heeft ook een groot aantal drinkwaterpunten. In de hete zomer is drinkwater hier van levensbelang. Een drinkwaterpunt heeft al gauw 8 kranen. We kunnen dus de kinderen wassen en tanden laten poetsen bij zo’n punt, maar we nemen dan niet meer dan 2 kranen in beslag. Overigens heeft Sealdah ook een kunstwerk met waterpartij, alleen daar blijf ik altijd een beetje uit de buurt vanwege Legionella. DumDum-station is veel kleiner en daar zijn ook wel een paar drinkwaterpunten maar met slechts één of twee kranen. We willen de treinreizigers niet in de weg zitten, dus dan hebben we een 20 liter emmer bij ons. De kinderen krijgen eten en kleurplaten op een open ruimte achter het station, waar ook de wonden worden verzorgd, en daar is het dus een heerlijk geklieder van water. Voor de kinderen is het natuurlijk ook een welkom verzetje.

Vraag: Gezien de ‘zegeningen’ van het OV daar (en hier!); hoe logisch is het, ook gezien de vele contacten die jullie met elkaar hadden en de reistijd en –energie en -geld die dat OVen kost, dat de dames aan de ene kant van de stad zaten en jullie aan de andere? Is het ‘toevallig’ dat dit ook een scheiding der sexen was, of zit daar een filosofie achter, en zo ja welke?

Eigenlijk is Calcutta een heel ander soort ‘stad’ dan Mumbai of Delhi. Calcutta is duidelijk kleiner dan de andere twee, slechts 5 miljoen inwoners. Maar Calcutta kent een immens gebied van aansluitende randgemeenten, waardoor het totale inwonertal naar 16 tot 18 miljoen doorgroeit. De ‘stad’ Calcutta kent wel veel straatmensen, de deelgemeenten veel minder (in Khardah heb ik ze nooit gezien). Die deelgemeenten kennen weer wel een groot percentage ‘slums’. Straatmensen hebben niks, slum-people hebben 1 ‘dak’ en 4 ‘muren’ (that’s it) en daarboven krijg je dan de minder-arme mensen, etc.. CRAWL richt zich op beide groepen:
1. de groep ‘straatkinderen’ wordt verzorgd met eten en woundcare;
2. de ‘slum-children’ (zoals Puja, Pia en Joy) proberen we op te leiden tot boven hun standaard niveau;
Niet alleen de slum-children krijgen extra les, ook voor de slum-women hebben we een Women Learning opleiding over allerlei vrouwen- en moeder-wetenswaardigheden..
Vandaar de naam CRAWL: “Children Resolution And Women Learning”. We benaderen dus twee groepen: straatkinderen en slum-people. De straatkinderen vind je bij Sealdah en DumDum, voor de slum-people moet je naar de buitengemeentes. Treinreizen zit dus hoe dan ook in het pakket. CRAWL wordt geleid door een aantal vrouwen (o.a. Subhamita en Bobby) en die wonen allebei in Khardah. Zij kenden de eigenaar van de huidige flat en daar wonen de vrouwelijke vrijwilligsters. De meeste Indiërs zou het niet accepteren als mannen en vrouwen die géén relatie hebben (dus geen broer/zus of man/vrouw) in één huis zouden wonen, dus was een tweede locatie noodzakelijk. Waarom dat Sealdah is geworden weet ik niet, maar het genoegen van af en toe een heerlijk ontspannen treinritje is toch al noodzakelijk. Overigens brengt dat treinreizen amper kosten met zich mee. Mijn maandabonnement Sealdah – Khardah kost nog geen anderhalve euro ;-)

Vraag: Zou het ook handiger zijn als voor de vrijwilligers fietsen ter beschikking zouden zijn, of is Calcutta te veel een heksenketel om daar zelf je weg te kunnen vinden?
Zie terugblik

Vraag: Je schreef wel steeds over het drogen van kleren, maar kon je ze ook (laten) wassen?
Zie terugblik.

Vraag: Wij kennen het Nederlandse en West-Europese en Amerikaanse weekend van zaterdag en zondag met de zondag als ‘religieuze’ dag. En de Joodse sabbath op zaterdag en de Arabische moskeedag op vrijdag. Maar waarom had jij/jullie daar op maandag en dinsdag vrij?
Désirée, ik zou het echt niet weten. M’n gevoel zegt me dat het iets met schooltijden van de kinderen te maken heeft, maar dat is een slag in de lucht. Als ik overigens zo hier de kleding, de festivals en goden in ‘etalages’ zie, dan zie ik toch het aller-overgrote deel Hindu’s. Verder een heel klein percentage moslims. Traditionele joden ben ik nog niet tegengekomen. Boeddhisten een doodenkele keer. Ook weet ik uit cijfers dat het percentage christenen op 12% ligt en dat Hindu’s en christenen uiterst vreedzaam naast elkaar leven. In de jaren direct ná Gandhi zijn natuurlijk heel veel Moslims naar buurland Bangladesh ‘verhuisd’ (understatement).

Vraag: Soms heb ik het idee dat er nauwelijks een tijdverschil (een uur of 4 of zo?) is tussen India en Nederland, maar eigenlijk heb ik geen idee….
Is inderdaad maar heel weinig. Slechts 3,5 uur. Als jullie ontbijten, gaan wij hier over de lunch nadenken.

Vraag: Werd je bed wel eens verschoond en je (bad)kamer gedaan, of moest je dat maar zelf doen en/of erom vragen? En hoe comfortabel was je bed (we weten immers dat de meeste mensen daar op de grond of op straat slapen…..)? Of was je ’s avonds zó moe dat jij ook op de grond prima geslapen zou hebben?
Hygiëne staat hier niet écht hoog, maar als ik erom vroeg werd er wel wat gedaan. Overigens kent de douche géén gordijntje of zo (evenmin warm water) dus als ik me douche dan staat de hele douche, met toiletpot en ‘wastafeltje’ hartstikke blank en is dus ook ‘schoon’. Eerlijk gezegd interesseert het me niet zoveel. Straks in m’n eigen huis is het weer heel anders. Hier is gewoon ALLES smerig, maar dan ook écht ALLES. Het bed slaapt eigenlijk wel goed, is natuurlijk te kort, maar dat ben ik wel gewend in een ‘hotel’. Weliswaar geen deken of bovenlaken, maar dat is normaal ook niet nodig. ’s Morgens word ik altijd wel om een uur of drie, vier wakker door de luchtstroom van de plafondventilator, en dan waggel ik met een slaapdronken kop naar de schakelaar en zet hem uit, en slaap meteen weer verder. De moeheid ’s avonds was heel erg verschillend. Werd door teveel factoren bepaald om hier te beschrijven. Kletsen we wel een keer verder over (IN 2009!!!).

Vraag: Hoe lang duurt je vliegreis morgen (in principe)?
Valt nogal mee. Ik vertrek om half negen ’s avonds naar Dubai. Da’s ruim 5 uur vlienen. Daar heb ik een wachttijd van ruim 8 uur. Daarna door naar Düsseldorf en dat is opnieuw dik 5 uur. En dan sta ik dus op vrijdag om 12:00 uur tussen de middag naast Joost met een glasplaatje d’r tussenin en ga we om half één op het vliegveld lunchen met een “Brötchen Bratwurst”.

En dat idee houdt me nu nog op de been, want het is inmiddels al weer half één. Ik moet gaan douchen en slapen, want morgen om half zeven eruit (VOOR HET LAATST!!! … Hopies).

Welterusten alvast,
Groetjes,
Geert

PS. Ik had geen puf meer om op spelfouten te controleren … opdat jullie mij vergeve.