Lunchboxjes en de Botanical Gardens.

Vandaag ben ik met Shana en Alice naar de Botanical Gardens geweest. Op een oppervlakte van zo’n 3 bij 3 km zijn veel bomen en struiken geplant en dan gegroepeerd naar de 5 werelddelen. We hadden om 11:00 uur afgesproken bij Flurrys, maar het was ontiegelijk druk in de treinen, dus Shana en Alice waren een half uurtje later. Maakte mij niet uit, ik zat heerlijk.

In de buurt van Flurrys wordt wel wat gebedeld. Met name oude vrouwtjes en jonge moedertjes met 1 of 2 kleine kinderen. Ik zat er al een weekje mee dat ik niet goed weet hoe ik met dat gebedel om moet gaan. Aan de ene kant zie ik hun nood, aan de andere kant begrijp ik ook van meerdere kanten dat er wel degelijk sociale mogelijkheden zijn, alleen dan moeten de mensen zich aan regels houden. En als ik eenmaal begin met geld geven, wordt het gebedel dan steeds dringender als ik af en toe naar Flurrys wil? Moet ik die mensen dan maar arrogant negeren? Ze afsnauwen als ze maar aan blijven dringen en me op de arm tikken? Ik vind het zo minderwaardig. Maar … ik had mazzel. Toen ik vanmorgen op Sealdah even een bakkie koffie ging halen, viel mijn oog op kleine lunchboxjes van karton. 10 Roeppies per stuk. Ik heb er drie meegenomen voor een moeder met een jochie van 3 en een meisje van 7. Daarbij nog 5 bananen gekocht. Laten we maar eens kijken hoe het gaat. Ik kwam ze bij Flurrys al vrij snel tegen en ben even bij ze gaan zitten. De spulletjes op de grond gezet, even met ze ‘gesproken’ en ze een paar handen gegeven en na een paar minuutjes weer weggegaan. Ze waren heel erg blij met de spulletjes en de vriendelijkheid. Het lijkt er op dat het zo prima kan. Eens kijken wat er morgen gebeurt, dan neem ik weer wat mee voor het moedertje op de foto hieronder. We zijn vrij lang in de buurt van Flurrys geweest, ook nog naar een boekwinkel en een CD-winkel. Diverse keren hebben vrouwen me aangesproken. Ik kan ze nu duidelijk maken dat ik geen geld geef, maar wel een keer een lunchboxje voor ze mee zal nemen. Het aandringen is nu over, en we kunnen gewoon als mensen met elkaar omgaan. Het klinkt allemaal wellicht nogal soft, maar je moet het zelf meemaken. Bepaal maar eens hoe je er mee om wilt gaan. Hoe oud zou het moedertje op de foto zijn. 18 misschien? In ieder geval ruim jonger dan Lindy. En dan alleen met haar kindje en de hele dag lopen bedelen.

Toen hebben we nog wat boeken gekocht. Shana is helemaal verslingerd aan Twilight, en Alice heeft een boeken-box met 10 boeken van Paulo Coelho gekocht. En we hebben nog even een DVD opgehaald van Madagascar (5 euro) want die willen we morgenmiddag om 5 uur aan de ‘kinderen’ laten zien.

Daarna naar de Botanical Gardens. Was erg mooi. Ik heb veel foto’s gemaakt en een selectie toegevoegd aan dit dagverslag. Als toerist neem ik wel m’n Canon mee, maar gewoon in de stad niet. Past niet, veels te opzichtig. Voel me dan net zo’n Japanner in de Zaanstreek. We hebben wel een uur of twee gelopen. Het was stil, koel en indrukwekkend. En alledrie doodop aan het eind van de tocht. In de taxi heen én terug heb ik m’n video-camera opengezet. Het beeld wordt niet zo mooi, want ik heb m’n oude meegenomen. Waarschijnlijk wordt het filmpje te groot om vanuit hier te uploaden. In dat geval zet ik hem in de paar dagen ná India er even op.

Het lijkt wel wat minder heet te worden en/of ik kan er inmiddels beter tegen. Ik laat in ieder geval geen straaltje water meer achter als ik ergens loop. Bovendien hebben we vanmorgen met z’n drieën nog even gesproken over studeer-mogelijkheden voor Puja en Pia. Alice en ik willen allebei met CRAWL gaan praten over de mogelijkheden. Waar beginnen we aan? Wat zijn mogelijke valkuilen, brengen we het gezin van die twee meiden in te moeilijke omstandigheden, zullen de meiden wel geaccepteerd worden door medeleerlingen, etc.? Woensdag gaan we met Bobby praten. Bobby is één van de drie oprichtsters van CRAWL en veruit het meest betrokken bij de opleidingsprojecten van CRAWL. Afgelopen week had ze vakantie, maar woensdag zitten we toch al bij elkaar. Ik ben benieuwd en hou jullie op de hoogte.

Ik heb vanmorgen de afgedrukte foto’s van het apie, grote & kleine zus en de Riksja-rijder opgehaald. Vanmiddag nog rondgezocht op Sealdah-station, maar ik kon ze geen van allen vinden. Afijn, ik heb de afdrukken bij me en kom ze allemaal wel een keer tegen. Zeker vrijdag, want dan zit ik weer bij de voedsel-distributie-club. Het moedertje van hieronder heb ik ook een afdruk beloofd.

Ik ga slapen … heb nogal wat GardenKilometers in m’n benen zitten,
Welterusten alvast,
Geert.