Zij wat geleerd, ik wat geleerd …

Vanmorgen moest ik van 6:30 tot 8:30 wiskundeles geven. Ik moet dan uiterlijk met de trein van 6:00 uur naar Khardah (spreek uit Garda). Ik was mooi op tijd m’n hotel uit, maar bedacht me halverwege het station dat ik iets essentieels vergeten was. Moest dus terug en was daarna te laat voor de mij bekende trein. Toen begon mijn oude “haat/liefde-verhouding met het openbaar vervoer” weer op te bloeien. Sealdah is net zo groot als Amsterdam CS. Er gaan tientallen treinen naar allerlei bestemmingen en één van die treinen komt langs Khardah. Tja, welke? Een spoornet-overzicht (zoals de gele bestemmings-overzichten met tijden en perrons op de NS-stations) is er niet. Op elk perron staat wel een groot electronisch scherm met daarop de eindbestemming van de trein aan dat perron, maar dat is 80% van de tijd in Bengali en af en toe even 10 seconden in ons letterschrift. Bovendien zeggen mij die eindbestemmingen helemaal niks, zolang ik niet weet of Khardah op die route ligt. Om die tijd is het station net een mierenhoop en iedereen heeft haast. De desk van de stationswacht was helaas nog dicht. Uiteindelijk vond ik een heel vriendelijk stelletje die perfect engels sprak en zij hielpen me. Helaas, die trein had dus panne en na elk station moest’ie even 5 minuten ‘rusten’. Uiteindelijk ben ik wel in Khardah gekomen, maar 3 kwartier te laat en dat is op een totale lestijd van 2 uur erg veel. ‘Gelukkig’ waren al mijn leerlingen ook allebei te laat.

Dit keer was Pia er wel, maar ze was met ’t verkeerde been uit bed gestapt. Het viel de andere twee docenten ook op. De jongen van 12 van gisteren (hij heet Dulal) had vandaag geen zin. In plaats daarvan was er een meisje (ca. 14 jaar) die gisteren geen zin had. Had ik toch een beetje mazzel. Anders had ik de ene dag 1 leerling gehad en de andere dag ineens drie keer zoveel. Wiskunde op zich gaat wel, maar het is de engelse taal die zover achter blijft. Ik moest eerst, samen met Alice die engels geeft, uitleggen wat ‘round off’ betekent aan het ‘nieuwe’ meisje. Dat kost zo een minuutje of 10 en daarna komt de wiskunde pas.Maar goed, excercise 1 kreeg ik er door en ik heb haar wat huiswerk meegegeven. Tussendoor Pia nog verder geholpen (en zij mij) met het fractioneren tot vierkantsvergelijkingen. Maar het wilde gewoon niet; kont tegen de krib. Geen idee wat er scheelt. En toen was het ruim half negen.

Het zweet alweer klotsend onder de oksels gingen we naar het huis van de vrouwelijke vrijwilligers. Onderweg weer fruit gekocht, bananen (heel lekker), sinaasappels (minder smakelijk dan bij ons) en granaatappelen (niet zo lekker). Ook nog vier eieren en een halfje wit en vijf pakjes sigaretten (met 10 stuks elk). In totaal was ik ongeveer 2 euri kwijt. Lekker ontbeten met z’n drieën (Alice, Shana en ik) en om 11:00 naar het station om naar m’n hotel te gaan. Maar ik wilde eerst even naar Flurrys voor een bakkie en even naar Vodafone (naast Flurrys) want ik had nog een vraag over m’n mobiele internet.

Om het onderstaande te snappen moet je even weten hoe een aantal stations liggen. In een Noord/Zuid-lijn ligt het station Khardah in het noorden, DumDum in het midden en Sealdah in het zuiden. Vanuit DumDum (het midden dus) gaat er een metro naar het westen en daar ligt Parkstreet met Flurrys en Vodafone (en de Mac). Uiteraard is het hele spoorwegnet véél groter.

Ik wilde dus vanuit Khardah naar DumDum want daar is een station van de metro. Dan met de metro naar het metro-station vlakbij Flurrys en Vodafone. Dat ging nog prima. Ik kwam op DumDum aan en loop naar beneden naar de ondergronds. Immens druk. Echt ongelofelijk. En drie kaartjes-loketten open. Ik denk: ik ga met de trein verder naar m’n vertrouwde Sealdah en dan pak ik de bekende taxi naar Flurrys. Ik dus weer naar boven en zie een aanwijzing “Sealdah -- ‘stadsdeel-woord’”. Nu zijn we in Nederland gewend dat de trein rijdt naar bijvoorbeeld ‘Amsterdam’ met een tussenstop in ‘Amersfoort’. Ik nam dus aan dat die aanwijzing betekent: Sealdah met een tussenstop in …. . Ik stap in en zit na een kwartier compleet in de ‘middle of nowhere’. Dus uitgestapt en gevraagd hoe ik terug kon komen in DumDum. Ik had waarschijnlijk een verkeerde trein te pakken. Op DumDum opnieuw een trein gepakt naar “Sealdah – ‘ander stadsdeel-woord’”. Schiet na 15 minuten ineens station Khardah voorbij. Daar was ik dik een uur geleden ingestapt!! Uiteindelijk toch iemand gevonden die me vanaf één of ander station naar Sealdah hielp. En na 2 uur was ik er (al). Taxi gepakt naar Flurrys en Vodafone. Aan het eind van de dag snapte ik het pas. In India laten ze op de borden het traject zien van de trein, dus bijvoorbeeld: “Sealdah -- ‘stadsdeel-woord’” betekent; deze trein rijdt het traject Sealdah naar ‘stadsdeel-woord’. Dus in plaats van náár Sealdah te rijden, reed ik er steeds verder vandaan.

Uiteindelijk moest ik aan het eind van de middag nog computerles geven in Khardah. En daarna lekker douchen, mail gelezen, wiskunde voor morgen voorbereid en met Mark gegeten en veel bijgepraat over de dag.

Nog even een reactie op een paar reacties van voorgaande dagen:
KARIN heeft veel uitleg gegeven over het eten wat zij zo herkende uit Indonesië. Kijk even op de weblog van 6 oktober (De hitte en het eten…). Ik dacht dat het kleine doperwtjes waren, maar het is dus ‘dahl’.
JOOST: Je verbandmiddelen heb ik gelijk besproken toen je het noemde. Was ik nog vergeten.
LINDY: Laat dan Yvon Jaspers maar komen. Kunnen we gelijk de serie ‘“Boer in India” zoekt Vrouw (brunette???)’ maken. Geen PREM, dan krijg ik alsnog diaree.
CAREL: Prik alsjeblieft alvast even een momentje in november. Heb ik wat om naar uit te kijken.
KARIN: wellicht kwamen mijn woorden over die Brahmaan over alsof ik geërgerd was, in werkelijkheid was dat niet zo. Ik moest eerder lachen om de onbeschaamdheid, juist van een geestelijke. En verder kon hij me gewoon de bomen in. Het ‘machteloze’ kom ik binnenkort op terug.
COBY: je schrijft “… ben een beetje jaloers op je warmteverhalen, ‘t regent hier vandaag, de kachel aan …’. Als bij jou de kachel aan moet, is de jaloezie wederzijds.
FIEN: je schrijft “… groeten vanuit het koude en natte nederland …”. Zelfde reactie van mij als aan Coby. Doe je de groetjes aan Joost?
JOS: Heel erg leuk dat je stukjes uit m’n weblog kopieert naar ons Bedrijfs-Intranet. Ben nou al benieuwd wat er in komt te staan en welke reacties het op gaat leveren.
KARIN: Je schrijft “… kan er geen beurs voor haar geregeld worden bij de overheid? …”. Misschien wel, wellicht zijn er nog veel meer oplossingen. Maar ik wil eerst even aankijken hoed het verder gaat. Zakt ze alsnog in of blijft het zo, etc..
LINDY: je schrijft “… Hoop dat het ontbijt bij Flurrys lekker was, ik was naar de overkant gegaan! haha …”. I knew it.

Groetjes,
Geert