Moeder Teresa …
Door: Geert
Blijf op de hoogte en volg Geert
27 Oktober 2009 | India, Calcutta
Vanmorgen had ik om 10 uur een afspraak met Xavier Rozario. Ik had Xavier afgelopen zaterdag in de trein ontmoet en dit gesprek van vanmorgen was dus een follow-up. Samen met een compagnon heeft hij een Karate School in Calcutta. Ik heb zo m’n ervaringen hierzo en wilde graag met hem praten maar als het gaat over “ik geen geld, jij mij geld geven voor Moeder Teresa” dan stel ik wel voor om samen naar een Moeder Teresa huis te gaan en dan geef ik daar wel geld aan Moeders. Daar ging het dus helemaal niet over. Ondanks enig aandringen wilde hij geen ontbijt van me, alleen een kop thee. ‘OK, but I invited you, I will pay’, ‘No, I had breakfast already, just tea will do’. OK, het ging dus niet om profiteren. Ook geen geld voor Moeder Teresa. Niks geen geld. Gewoon praten over z’n school, z’n compagnon, wat zijn relatie met Moeder Teresa was. En na een heel uur … nog steeds geen verborgen agenda. Wel droomt hij ervan om een baan in het buitenland te hebben. Ik vertelde hem dat heel veel buitenlanders ook dromen van een baan of er over dromen dat ze hem kwijt gaan raken. Maar meer en meer kwam Xavier me over als een integer mens. Ik kon gewoon geen spoortje toneel ontdekken en heb dat toch diverse malen geprobeerd. Hij had me graag voorgesteld aan Paul, z’n compagnon, maar die kon helaas niet komen. Toen bleek dat Paul en hij altijd samen op een International College hadden gezeten. Daar werd alleen Engels gesproken en ze hebben veel buitenlandse docenten gehad. Dat verklaart zijn heldere uitspraak. Hij heeft daarna een opleiding als kok gehad om maar in ieder geval werk te krijgen en daarnaast is zijn grote passie: Karate. Hij geeft momenteel veel les, maar blijft dromen van een goeie baan ‘abroad’. Volgens mij heeft hij meer in z’n mars dan het zijn van ‘kok’. Ik heb hem aangeboden dat ik in Nederland ga kijken of ik een bedrijf kan vinden dat wel graag zaken met India wil gaan doen, maar er nog geen contacten heeft. Hij zou dan intermediar kunnen zijn. Misschien kan ik vanuit Nederland ook wel een handeltje opzetten, hij in India, ik in Nederland. Ik zie wel.
Halverwege ons gesprek ben ik buiten even een sigaretje gaan roken en uiteraard had ik al snel 2 tot 5 bedelende dametjes om me heen. Ik had geen lunchboxjes bij me, dus ‘tomorrow’. Toen ik weer binnenkwam vroeg ik aan Xavier hoe dat nu eigenlijk zit met die bedelende moedertjes. Kunnen ze geen baan krijgen, of zijn ze gewoon lui. Ik had namelijk al eerder een soortgelijk gesprekje gehad met Bobby (van CRAWL) en die was hééél erg duidelijk. Xavier begon nogal te lachen en vertelde me het volgende verhaal: Prostitutie is in Calcutta absoluut verboden. Het komt wel voor, maar er staan hoge straffen op. Daarom zijn de pooiers naar een andere markt gaan zoeken, en dat is dus de bedelmarkt. De pooiers hebben een bepaald gebied wat ze schoonhouden van échte bedelaars en zetten daar hun eigen bedelaars neer. Aan het eind van de dag dragen de bedelaars hun geld af en krijgen er 10% van terug. Eigenlijk is het dus gewoon prostitutie, maar in plaats van danspalen hebben ze krukken, of één of ander babytje, of kruipen ze op handen en knieën rond. Het is dus gewoon een beroep. Overigens haalt, volgens Xavier, de gemiddelde bedelaar zo’n 1000 roeppies per dag op, dus zo’n 100 roeppies voor zichzelf en dan zit je op het maandinkomen van de gemiddelde ober hier. OK, weer wat geleerd. Xavier vond het systeem van m’n lunchboxjes overigens wel sterk. Kon ik er best inhouden. Nu ging tenminste de volle 10 roeppies naar die meisjes en kinderen. Toen ik het verhaal tussen de middag aan Mark vertelde, vertelde hij mij een soortgelijk verhaal uit Spanje waar Roemeense pooiers op dezelfde manier werken. Alleen krijgen de babies dan sterke drank, zodat ze versuft van de honger lijken.
Na 2 uur zijn we opgestapt en naar Moeder Teresa’s huis gegaan. Xavier komt daar vaak zei hij en toen we er aankwamen bleek dat ook wel. De nonnen kennen hem bij zijn voornaam en hij wist er prima de weg. Weer een zorg minder. Ik ben een gelovig mens en terwijl ik bij haar tombe stond en in mezelf bad kreeg ik kippenvel. Net alsof ze gewoon aanwezig was. Het was voor mij enorm indrukwekkend. Devoot, zeg maar. Ik ken het werk wat ze doen en heb een behoorlijke donatie gegeven. Ik heb de laatste jaren veel over- en van haar gelezen. Wat mij altijd sterk heeft geraakt is haar antwoord op de vraag of ze niet een druppel op de gloeiende plaat is:
We ourselves feel that what we are doing is just a drop in the ocean.
But the ocean would be less because of that missing drop.
Mother Teresa
Zo zijn er nog veel meer uitspraken van haar die zo simpel maar tekenend zijn. Effe googlen en je raakt er verslingerd aan.
Dit was dus mijn laatste vrije middag hier. Zo meteen nog een film draaien (met een ‘extra sweet’ vanwege mijn blunder van gisteren). Morgen nog lesgeven en pre-school en ’s avonds een film en dan die woensdagavond mijn laatste verslag.
Fijne avond verder en alvast welterusten,
Geert
Even nog wat reacties op reacties.
TREES: Hartstikke bedankt voor je compliment over de levendigheid van de verslagjes. Wij (Gerry, Lindy, Joost en ik) zijn ook een paar keer naar Egypte geweest en ik herkende hier ook wel het één en ander. Wel voel ik mij hier veel veiliger dan daar. En ik heb gehoord van de vrouwelijke vrijwilligsters dat zij zich hier wel veilig voelen, maar dat de mannen af en toe wel een rotschop zouden moeten hebben. Ook hier zijn ze bereid om te trouwen als dat een visum oplevert ;-). En eind volgend jaar ga ik toch weer naar India, maar dan meer in de buurt van Nepal of Tibet, en dan pikken we gewoon de draad weer op met die verslagjes. Ergens in november drinken we effe een babbel-bakkie in het Grand Café.
DINEKE: Machtig dat onze website www.studiefondsindia.nl in jouw Favorieten staat. Ik weet van nog een paar mensen dat ze Alice en mij willen helpen. Elke hulp, moreel of financieel, hoe klein of groot ook, is zo immens welkom. En daarnaast … ik kan niet wachten op die regen, alhoewel het weer hier al veel beter is. De luchtvervuiling maakt het waarschijnlijk zo benauwd (misschien kennen ze hier geen APK ;-) )
HOPIES: Mooi, dan zijn we het eens. Als ik om tien uur bij Flurrys moet zijn, kan ik dus tot 9 uur uitslapen. Als dat voor jou geen uitslapen is, kan ik dus in Nederland gewoon weer om 9 uur beginnen, want dan heb ik niet uitgeslapen. Tsja … da’s nou hogere wiskunde. Denk er maar ff over na.
JEROEN: Je hebt geen woord teveel gezegd toen je me eerder dit jaar vertelde dat CR gewoon een sterke organisatie is. Ik heb het zelf kunnen ervaren. Leuk dat je even meeleest. En voor de mensen die dit lezen. De India-dag van CalcuttaRescue is niet op 15 juni (zoals er abusievelijk staat) maar op 15 november (in het StayOkay in Haarlem dus). Zie www.calcuttarescue.nl voor meer informatie. Ik ga er in ieder geval heen. Als iemand met me mee wil rijden is hij/zij van harte welkom, maar stuur me wel ff een mailtje. Ik kan de India-dag van harte aanbevelen.
PS. Nog even een laatste woordje, toch van mijzelf. Eén gebed van Moeder Teresa laat me doen wat ik hier en nu doe:
People are often unreasonable, irrational, and self-centered. Forgive them anyway.
If you are kind, people may accuse you of selfish, ulterior motives. Be kind anyway.
If you are successful, you will win some unfaithful friends and some genuine enemies.
Succeed anyway.
If you are honest and sincere people may deceive you. Be honest and sincere anyway.
What you spend years creating, others could destroy overnight. Create anyway.
If you find serenity and happiness, some may be jealous. Be happy anyway.
The good you do today, will often be forgotten. Do good anyway.
Give the best you have, and it will never be enough. Give your best anyway.
In the final analysis, it is between you and God. It was never between you and them anyway.
-this version is credited to Mother Teresa
Halverwege ons gesprek ben ik buiten even een sigaretje gaan roken en uiteraard had ik al snel 2 tot 5 bedelende dametjes om me heen. Ik had geen lunchboxjes bij me, dus ‘tomorrow’. Toen ik weer binnenkwam vroeg ik aan Xavier hoe dat nu eigenlijk zit met die bedelende moedertjes. Kunnen ze geen baan krijgen, of zijn ze gewoon lui. Ik had namelijk al eerder een soortgelijk gesprekje gehad met Bobby (van CRAWL) en die was hééél erg duidelijk. Xavier begon nogal te lachen en vertelde me het volgende verhaal: Prostitutie is in Calcutta absoluut verboden. Het komt wel voor, maar er staan hoge straffen op. Daarom zijn de pooiers naar een andere markt gaan zoeken, en dat is dus de bedelmarkt. De pooiers hebben een bepaald gebied wat ze schoonhouden van échte bedelaars en zetten daar hun eigen bedelaars neer. Aan het eind van de dag dragen de bedelaars hun geld af en krijgen er 10% van terug. Eigenlijk is het dus gewoon prostitutie, maar in plaats van danspalen hebben ze krukken, of één of ander babytje, of kruipen ze op handen en knieën rond. Het is dus gewoon een beroep. Overigens haalt, volgens Xavier, de gemiddelde bedelaar zo’n 1000 roeppies per dag op, dus zo’n 100 roeppies voor zichzelf en dan zit je op het maandinkomen van de gemiddelde ober hier. OK, weer wat geleerd. Xavier vond het systeem van m’n lunchboxjes overigens wel sterk. Kon ik er best inhouden. Nu ging tenminste de volle 10 roeppies naar die meisjes en kinderen. Toen ik het verhaal tussen de middag aan Mark vertelde, vertelde hij mij een soortgelijk verhaal uit Spanje waar Roemeense pooiers op dezelfde manier werken. Alleen krijgen de babies dan sterke drank, zodat ze versuft van de honger lijken.
Na 2 uur zijn we opgestapt en naar Moeder Teresa’s huis gegaan. Xavier komt daar vaak zei hij en toen we er aankwamen bleek dat ook wel. De nonnen kennen hem bij zijn voornaam en hij wist er prima de weg. Weer een zorg minder. Ik ben een gelovig mens en terwijl ik bij haar tombe stond en in mezelf bad kreeg ik kippenvel. Net alsof ze gewoon aanwezig was. Het was voor mij enorm indrukwekkend. Devoot, zeg maar. Ik ken het werk wat ze doen en heb een behoorlijke donatie gegeven. Ik heb de laatste jaren veel over- en van haar gelezen. Wat mij altijd sterk heeft geraakt is haar antwoord op de vraag of ze niet een druppel op de gloeiende plaat is:
We ourselves feel that what we are doing is just a drop in the ocean.
But the ocean would be less because of that missing drop.
Mother Teresa
Zo zijn er nog veel meer uitspraken van haar die zo simpel maar tekenend zijn. Effe googlen en je raakt er verslingerd aan.
Dit was dus mijn laatste vrije middag hier. Zo meteen nog een film draaien (met een ‘extra sweet’ vanwege mijn blunder van gisteren). Morgen nog lesgeven en pre-school en ’s avonds een film en dan die woensdagavond mijn laatste verslag.
Fijne avond verder en alvast welterusten,
Geert
Even nog wat reacties op reacties.
TREES: Hartstikke bedankt voor je compliment over de levendigheid van de verslagjes. Wij (Gerry, Lindy, Joost en ik) zijn ook een paar keer naar Egypte geweest en ik herkende hier ook wel het één en ander. Wel voel ik mij hier veel veiliger dan daar. En ik heb gehoord van de vrouwelijke vrijwilligsters dat zij zich hier wel veilig voelen, maar dat de mannen af en toe wel een rotschop zouden moeten hebben. Ook hier zijn ze bereid om te trouwen als dat een visum oplevert ;-). En eind volgend jaar ga ik toch weer naar India, maar dan meer in de buurt van Nepal of Tibet, en dan pikken we gewoon de draad weer op met die verslagjes. Ergens in november drinken we effe een babbel-bakkie in het Grand Café.
DINEKE: Machtig dat onze website www.studiefondsindia.nl in jouw Favorieten staat. Ik weet van nog een paar mensen dat ze Alice en mij willen helpen. Elke hulp, moreel of financieel, hoe klein of groot ook, is zo immens welkom. En daarnaast … ik kan niet wachten op die regen, alhoewel het weer hier al veel beter is. De luchtvervuiling maakt het waarschijnlijk zo benauwd (misschien kennen ze hier geen APK ;-) )
HOPIES: Mooi, dan zijn we het eens. Als ik om tien uur bij Flurrys moet zijn, kan ik dus tot 9 uur uitslapen. Als dat voor jou geen uitslapen is, kan ik dus in Nederland gewoon weer om 9 uur beginnen, want dan heb ik niet uitgeslapen. Tsja … da’s nou hogere wiskunde. Denk er maar ff over na.
JEROEN: Je hebt geen woord teveel gezegd toen je me eerder dit jaar vertelde dat CR gewoon een sterke organisatie is. Ik heb het zelf kunnen ervaren. Leuk dat je even meeleest. En voor de mensen die dit lezen. De India-dag van CalcuttaRescue is niet op 15 juni (zoals er abusievelijk staat) maar op 15 november (in het StayOkay in Haarlem dus). Zie www.calcuttarescue.nl voor meer informatie. Ik ga er in ieder geval heen. Als iemand met me mee wil rijden is hij/zij van harte welkom, maar stuur me wel ff een mailtje. Ik kan de India-dag van harte aanbevelen.
PS. Nog even een laatste woordje, toch van mijzelf. Eén gebed van Moeder Teresa laat me doen wat ik hier en nu doe:
People are often unreasonable, irrational, and self-centered. Forgive them anyway.
If you are kind, people may accuse you of selfish, ulterior motives. Be kind anyway.
If you are successful, you will win some unfaithful friends and some genuine enemies.
Succeed anyway.
If you are honest and sincere people may deceive you. Be honest and sincere anyway.
What you spend years creating, others could destroy overnight. Create anyway.
If you find serenity and happiness, some may be jealous. Be happy anyway.
The good you do today, will often be forgotten. Do good anyway.
Give the best you have, and it will never be enough. Give your best anyway.
In the final analysis, it is between you and God. It was never between you and them anyway.
-this version is credited to Mother Teresa
-
27 Oktober 2009 - 13:27
Désirée:
27 oktober 2009
Hoi Geert,
(at) Last, but not least, hoop ik…. Via Lies steeds wat over jouw ervaringen gehoord. Afgelopen weekend eindelijk de tijd en de rust om zelf je verhalen te lezen en alle foto’s te bekijken. Ik zal je vertellen dat ik daar, verdeeld over 3 dagen, minstens 5 (!) uur mee bezig ben geweest, terwijl ik me ondertussen steeds realiseerde hoeveel tijd het jou heeft gekost om ons dit allemaal mee te laten beleven. Je was daarin erg gedisciplineerd!
Maar: het was ook heel goed voor jezelf! Uit ervaring weet ik hoe het is om als relatieve eenling ineens in het dagelijks leven (anders dan op vakantie(!)) van een andere cultuur ondergedompeld te worden. 32 jaar geleden was ik bijvoorbeeld voor een stage totaal 8 weken in Engeland, veelal op de campus van een lerarenopleiding in Lancaster – ik studeerde Engels als bijvak. Engeland is weliswaar een West-Europees land qua cultuur, maar in bijvoorbeeld de (Engelse) eet- en drinkgewoonten al heel anders dan Nederland (ze hadden daar toen al heerlijke currys, en ik zag in Londen de musical ‘Oh, Calcutta’ bij het licht van aggregaten vanwege elektriciteits- en mijnstakingen n.a.v. de armoede door (dreigende) werkloosheid). Er was toen (nog) veel armoede in Engeland, al is dat uiteraard niet te vergelijken met de armoede in India. Mensen liepen op plastic schoenen, ook in de winter, en moesten na hun pensionering gewoon doorwerken omdat de pensioenen te laag waren om van te leven. Er werd (te) veel gedronken en geblowd. Ik was ook pas 20 en heb me echt staande gehouden door een dagboek bij te houden. Dat moest wel nog gewoon met een pen en papier, want pc’s waren er toen nog niet, en regelmatig even bellen was veel te duur. Maar zo’n dagboek dwingt je een time out te nemen, tijd voor jezelf, je gedachten te ordenen en te analyseren en je herinneringen vast te leggen voor later. Ik heb vroeger veel en langdurig alleen gereisd en heb alle dagboeken nog en ze fungeren als een soort externe harde schijf, want je hersens kunnen dat allemaal nooit gedetailleerd onthouden….
Om maar meteen even in te haken op je laatste blog: jij vindt het Engels van Xavier zo goed, maar ik heb me verbaasd over het jouwe! Great! Ook in geschrift! En dat is wel een enorm ‘advantage’ als je daar zulk werk wilt doen, want als je Engels minder goed is, kom je toch eerder in een isolement.
Ik krijg de indruk dat je nog nooit Indiaas (afgezien van misschien eens een curry) had gegeten vóór je deze reis maakte. Ongelooflijk! Voor ons zou dat juist een goede reden zijn om naar India te gaan en dan NOOIT naar Flurries…. Wij eten hier ook regelmatig Indiaas. Maar wij zijn dan ook veggies….
Wij hebben de film “After the wedding” over een ontwikkelingswerker in India inmiddels gezien. Voor jou mooi om af te kicken denk ik, al komt er naar verhouding weinig ‘India’ in voor…. Er moest natuurlijk ook nog een liefdesverhaal in, en die lijn is wat erg voor de hand liggend, je weet steeds wat er gaat gebeuren. Maar het gaat óók over de duivelse dilemma’s: kies je voor de druppel en het individu, of ga je voor de grote veranderingen? Kinderen hier en daar kunnen die volwassenendilemmas relativeren….
Die voet met – waren het een soort maden? – zag er natuurlijk verschrikkelijk uit. Toch: maden eten alleen rottend vlees en houden een wond zo goed ‘schoon’… In onze westerse wereld worden tegenwoordig hier en daar weer steriel gekweekte maden ingezet bij wonden die maar niet willen genezen, en dat werkt goed, al jeukt het verschrikkelijk……
In de serie ‘India voor beginners’ gaat één aflevering over de positie van de vrouw(en). Zoals in zoveel ontwikkelingslanden is die positie, vooral op het plattteland, niet best. Uit jouw stadse indrukken maak ik op dat het in Calcutta wel meevalt, in ieder geval schrijf je er nooit over.
Je noemt ‘de maoïsten’ een intern probleem, maar dat is denk ik te simpel. In buurland Nepal hebben ze, na jarenlange strijd, toch maar voor elkaar gekregen dat het hele geldverslindende koningshuis nu weg is en er een soort democratie is ingevoerd. Het is nog te vroeg om te zeggen of de mensen aan de onderkant nu beter af zijn….
Ik heb nu natuurlijk nog een heleboel – meer ‘praktische’ - vragen, die je echt niet allemaal nog even hoeft te beantwoorden voor je weer naar huis vliegt. Ik zal ze in een aparte reactie plaatsen, zodat je ze kunt beantwoorden als je daar (ooit) gelegenheid voor hebt….
Ik denk dat een deel van jou eigenlijk nog helemaal niet weg wil, maar toch: sterkte met de laatste loodjes, geniet van het etentje morgenavond en wel thuis!
Désirée
-
27 Oktober 2009 - 13:51
Désirée:
Vervolgmail
Je was meestal niet erg klagerig, en hebt vooral geschreven over je ‘werk’ daar. Daarom hebben wij hier van bepaalde dagelijkse beslommeringen/bezigheden/omstandigheden van jou daar nog geen idee gekregen….
Was er, in jouw lodge en de damesflat, altijd elektriciteit, stromend water, internet? Zo ja, dan is dat toch een hele prestatie en vooruitgang in de immens grote stad die Calcutta is…..
In je eerste week schreef je ook over het wassen van kinderen bij het station. Namen jullie dan water mee, of konden jullie daar een kraan gebruiken, hoe werkt zoiets?
Gezien de ‘zegeningen’ van het OV daar (en hier!); hoe logisch is het, ook gezien de vele contacten die jullie met elkaar hadden en de reistijd en –energie en -geld die dat OVen kost, dat de dames aan de ene kant van de stad zaten en jullie aan de andere? Is het ‘toevallig’ dat dit ook een scheiding der sexen was, of zit daar een filosofie achter, en zo ja welke?
Zou het ook handiger zijn als voor de vrijwilligers fietsen ter beschikking zouden zijn, of is Calcutta te veel een heksenketel om daar zelf je weg te kunnen vinden?
Je schreef wel steeds over het drogen van kleren, maar kon je ze ook (laten) wassen?
Wij kennen het Nederlandse en West-Europese en Amerikaanse weekend van zaterdag en zondag met de zondag als ‘religieuze’ dag. En de Joodse sabbath op zaterdag en de Arabische moskeedag op vrijdag. Maar waarom had jij/jullie daar op maandag en dinsdag vrij?
-
28 Oktober 2009 - 08:37
Désirée:
28 oktober 2009
Hoi Geert,
Altijd als ik de computer opstart, zit er wel ‘iets nieuws’ van jou in onze postbus. En deze keer zelfs 2 (!) mailtjes speciaal voor mij… Je blijft enthousiast en gedisciplineerd. Zonder al die Hollandse koffie lukt het dus (ook) prima….. Misschien een idee om het hier voortaan óók op wat minder koffie te doen? (ikzelf ben recent ook probleemloos afgekickt en dat bevalt me prima) Waarmee ik niet wil zeggen dat je hier niet op de koffie (of iets anders – Indiaas eten? of moet je daar voorlopig niet meer aan denken….?) welkom bent, maar gezien al jouw plannen zal dat wel volgend jaar worden. Wij gaan trouwens ook regelmatig ‘naar het noorden’, dus op die manier iets combineren is ook een optie.
Soms heb ik het idee dat er nauwelijks een tijdverschil (een uur of 4 of zo?) is tussen India en Nederland, maar eigenlijk heb ik geen idee….
Werd je bed wel eens verschoond en je (bad)kamer gedaan, of moest je dat maar zelf doen en/of erom vragen? En hoe comfortabel was je bed (we weten immers dat de meeste mensen daar op de grond of op straat slapen…..)? Of was je ’s avonds zó moe dat jij ook op de grond prima geslapen zou hebben?
Hoe lang duurt je vliegreis morgen (in principe)? Nóg meer vragen dus…. En ik neem aan dat er in je eindverslag óók wel iets over ‘de organisatie Crawl’ komt; wij hadden daar nog nooit van gehoord….
Door al dat Engels heb je vast weinig Indiase woordjes opgepikt, behalve misschien van allerlei gerechten? Dat is dan ergens ook wel weer jammer. Bijvoorbeeld ‘namasté’ (of zo iets, wij kennen dat als een Nepalees woord, maar hoorden het laatst ook in de serie ‘India voor beginners’). Ik zou niet meer weten wat het precies betekent, maar ik geloof zoiets van een groet….
Dag, Désirée
-
28 Oktober 2009 - 10:03
Karin Rutgers:
Ik sluit me aan bij alle vragen die Desiree heeft gesteld en al haar complimenten voor jou en je verslaggeving. Over twee dagen al terug, volgens mij wil je nog helemaal niet ondanks het gebrek aan goede koffie in India. Je website komt bij ons in de Favorieten te staan en ik ga nog even nadenken wat mijn bijdrage zal zijn aan deze druppel. Veel sterkte bij het losrukken uit Calcutta en ik zie je volgende week weer -
28 Oktober 2009 - 18:42
Lies:
Hallo Geert,
Désirée heeft je al zo aan het lezen (en denken) gezet, dat ik me beperk tot de betekenis van "Namastè". Het betekent: “Ik respecteer de god in jou” en bij het uitspreken van die (Nepalese) groet vouwt men beide handen tegen elkaar.
Toch goed om nog even te weten, want je zal die gevouwen handen in India vast ook wel zien.
Tot de volgende keer!
Lies
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
