M'n eerste paar dagen

Hallo mensen,

Het is nu donderdagmorgen 1 okt. 2009, net 12 uur, en ik begin een beetje te wennen. Gelukkig mocht ik van een mede-vrijwilliger even een laptop lenen die een internet-verbinding heeft, zodat jullie even wat van me kunnen horen.

Dinsdag en woensdag heb ik dus gevlogen met Emirates. Ik had ze gekozen omdat ze de goedkoopste zijn, maar de service was bijzonder goed. Het deed me heel erg denken aan het vliegen van een jaar of 20 terug. Echt goeie maaltijden, veel beenruimte, professioneel en perfect engels. Na mijn aankomst duurde het een klein uurtje voordat ik buiten stond. Drie keer in de rij gestaan. Voor een 'Mexicaanse griep verklaring', voor m'n paspoort en visum, voor controle op wat er in die drie dozen zat en als laatste: een final check of je overal wel geweest was. Daarna naar buiten. Allemaal mensen die m'n bagage-karretje wilden duwen, maar ik zei steeds 'nee' omdat ik opgehaald zou worden. Helaas, er was niemand voor mij. Na een kwartiertje wachten heb ik Subhamita (iemand van de organisatie) gebeld met m'n mobieltje en na 10 minuten was m'n ophaler er. Toen was het zo'n 40 minuten naar mijn 'hotel' ;-). Wat een lawaai!!! Ik liet het maar gewoon langs me heen gaan. Ik zat immers op de achterbank en ik zou wel zien waar ik terecht kwam.

Calcutta is ongeveer wat ik me er langzamerhand van had voorgesteld. Het heeft wel iets weg van Cairo, maar dan is Calcutta in ongeveer alles een graad 'erger'. Meer lawaai, meer verkeer, meer stank (veel meer). Van 1 ding is er minder: toeristen. Maar wat wel erg opvalt is dat de Indiers veel vriendelijker zijn. De Egyptenaren wilden constant wat van je, bij de Indiers is dat niet zo. Ook spreken heel veel mensen engels, sommige meer dan anderen, maar de taal is geen probleem.

Mijn hotel zou heel misschien 1 sterretje krijgen (voor de moeite). Gisteren hebben ze de badkamer wel, op extra verzoek, schoongemaakt. Wel heb ik de indruk dat veel Indiers de koning te rijk zouden zijn met zo'n kamer. Ik heb zelfs een TV met een soort CNN op de kamer en kan dus een beetje op de hoogte blijven van wat er in de wereld gebeurt.

Ik ben heel blij dat Mark, de mede-vrijwilliger van wie ik dus deze laptop mocht lenen, er is. Hij is hier nu zo'n drie maanden. Weet heel veel en heeft eigenlijk op elke vraag wel een antwoord. Gisteren hebben we voor mij even een pre-paid kaartje voor m'n telefoon gekocht, kunnen we op een goedkope manier contact houden met elkaar. Niet alleen Mark en ik, maar ook een vier andere vrijwilligers en de organisatie van CRAWL. Vanavond komen alle vrijwilligers en de organisatie bij elkaar. Mark en ik 'wonen' aan 1 gedeelte van de stad en de vrouwelijke vrijwilligers in een ander deel. In hun buurt is ook de organisatie. Er gaat om de paar minuten treinen door heel Calcutta. Vanavond doen we er ongeveer een half uur over om bij de dames op bezoek te gaan. Vanmorgen zijn Mark en ik om kwart voor zeven met de trein naar het DumDum station gegaan. Dat is halverwege ons en de andere vrijwilligers. Zij kwamen ook naar het DumDum-station. De heenreis ging prima (klein kwartiertje). We konden zelfs zitten. Terugreis was douwen om uberhaupt de trein in te kunnen. Maar ook dat went snel. Wat me opvalt, ook in de trein, is dat er mensen van meerdere kasten gewoon bij elkaar zitten. De hogere kasten (en die pik je er zo uit) zitten gewoon naast de lagere. Ze praten niet met elkaar, maar ze leven in dezelfde ruimte. Eigenlijk kom ik in contact met met drie kasten: de mensen die op kantoren werken, de mensen die in 'winkeltjes' werken en de mensen die gewoon helemaal niks hebben. Onder 'winkeltjes' moet je heel wat anders verstaan als bij ons. Het zijn eigenlijk inhammetjes van een paar vierkante meter langs de straten. Je komt er echt van alles tegen: eten, kranten en boeken, soms wat sigaretten enzo., maar het meest van de winkeltjes heeft allerlei dingen die ik niet ken. Ook heel veel straathonden, fruitstalletjes, houtsnijwerk, en overal lawaai, taxi's, bakfietsen, slapende mensen, afval, heet en drukkend. Weinig bedelaars trouwens. Heel veel respect voor de politie (die schijnt er makkelijk op los te slaan), en ook 'gemanierd' naar de omstanders toe. 'Gemanierd' is misschien een wat vreemd woord, maar ik kan het niet anders omschrijven. Op straat zal er niemand tegen je aan lopen. Zelfs niet tegen mij als ik weer eens ' rechts' loop. Voor hun nogal vreemd, want het verkeer is hier links.

Net gisteren is er ook een nederlandse vrijwilligster aangekomen bij CRAWL. Ze heet Alice en blijft hier drie weken. Ze is nu halverwege een vijf-maandse reis in Azie. Eind december zit ze weer in Nederland.

Vanmorgen heb ik op DumDum-station mijn eerste 'gewonden' behandeld. Vanmorgen viel het erg mee zei Mark. We hadden een stuk of 8 kinderen, met blaren en kleinere wondjes. Het is eigenlijk gewoon EHBO. De kinderen zijn heel erg vrolijk en vrij. Vrij naar hun vriendjes en vriendinnetjes, maar ook naar ons. Voor je het weet zitten ze op je schoot, prutsen ze aan je horloge en kletsen ze er op los. Geen benul waar het overgaat, maar door hun vrijheid, word je het zelf ook. De armsten slapen gewoon op straat (soort van "miljoen sterren hotel"). De kinderen slapen daar gewoon bij hun ouders, maar meestal alleen de moeder. Als ze op het station slapen, dan krijgen de kinderen van CRAWL een dubbele boterham met jam, en vanmorgen zelfs een gekookt ei (schijnt redelijk bijzonder te zijn). Morgen ga ik met Mark mee naar een hospitaal want 1 van Mark's patienten had een gebroken been (zo'n drie maanden geleden) en dat is een tijd geleden gezet omdat het aan alle kanten ontstak. Het ziekenhuis heeft er toen ook een schroef in gezet en die moet er morgen weer uit. Alleen het ziekenhuis wil dat alleen doen als die man garandeert dat hij elke dag door Mark z'n wond laat behandelen. Vandaar dat Mark meegaat en hij vindt het prima dat ik ook mee ga want ik wil gewoon zoveel mogelijk meemaken hier.

Mijn kamer heeft gelukkig zo'n grote ventilator aan het plafond. Daarom kan ik het prima uithouden in m'n kamer en zo lang achter Internet zitten. Buiten is het zo'n 35 graden, maar ik schijn mazeel te hebben want het waait af en toe en er is gisteren nog een bui gevallen. De temperatuur zal in oktober onder de 30 gaan komen en in november/december wordt het 'koud'. Mark zit hier al wat langer en dus ook in hoog-zomer. Dan is het gemiddel 43 graden en geen zuchtje wind en strak blauw. Maar wel overal afval, dus een stank van de andere wereld. Door de moesson is het meeste afval weggestroomd naar de rivier, en dat kwam ik gisteren dus tegen toen ik van de luchthaven naar de stad reed.

Het is nu half twee. Ik ga nog even wat slapen want ik heb dinsdag op woensdag niet geslapen.

Groetjes aan iedereen die ik ken,
Geert